Over communicatie en belastingen

Wat was het toch mooi, die eerste dagen dat de nieuwe paarse Vlaamse regering mocht proeven van de macht... die 14de juli 1999. En wat een regeerakkoord, wat een trendbreuk .… Net zoals “Grote Communicator” Verhofstadt, hechtte ook de Vlaamse regering veel belang aan een modern communicatiebeleid.

Intussen hebben we gezien hoe de Vlaamse ministers het moderne communicatiebeleid  in de praktijk hebben omgezet: belastingvermindering hier, voordeel daar, investering ginder en plannen overal! Cultuurminister Anciaux gaat zijn plannen voorstellen in de Gentse Vooruit, en de voltallige regering stelt de hervorming van de Vlaamse administratie voor in een Leuvens café. Ondertussen wordt het Vlaamse Parlement uitgehold, en van een debat is er helemaal geen sprake. Paars geniet en hult zich in een “arrogantie van de macht”. Ondertussen verklaart Dewael doodleuk: “We presenteren deze begroting niet als een technisch werkstuk, maar als het antwoord ten gronde van de Vlaamse regering op de vragen en bekommernissen die zes miljoen Vlamingen bezighouden.”

Het probleem, mijnheer Dewael, is echter dat een begroting bij uitstek een technisch werkstuk is. Achter elk plan zitten cijfers! Elke overheid werkt immers met geld van de belastingbetaler. Geld zijn cijfers. Zo simpel is dit. Een overheid die plannen heeft, en dus gebruik maakt van het belastinggeld van haar burgers, is verplicht te laten zien waar het geld vandaan komt en waar het naartoe gaat.

In elk geval, Dewael was op dit punt duidelijk: de begroting zal een antwoord geven op de vragen en bekommernissen die zes miljoen Vlamingen bezighouden. Dat kan niet moeilijk zijn, met het moderne communicatiebeleid dat de regering voor ogen had...

Of toch? Vele Vlamingen krijgen hun aanslagbiljet voor het Kijk- en Luistergeld in de brievenbus. Had de Vlaamse regering, een aantal weken voor de gemeenteraadsverkiezingen, deze niet afgeschaft? En ook gingen we een afcentiem krijgen... De ombudsman weet wel beter: “De politici moeten toch wel opletten met uitspraken over het afschaffen van bepaalde belastingen of het toekennen van voordelen. De Vlaamse overheid verwart soms projecten en resultaten met elkaar”.

Laten we toch nog eens die mooie woorden over communicatie uit de regeerverklaring van naderbij bekijken:

“De bevolking heeft recht op duidelijke informatie over de aanwending van de publieke middelen, de doelstellingen van de overheid en de uitvoering van beleidslijnen en actieprogramma’s”.

...

Er wordt een deontologische code voor de Vlaamse overheidscommunicatie uitgewerkt, met inbegrip van een controleregeling ter bestrijding van politiek misbruik van overheidscommunicatie. ...”

 Of hoe noemt dit in iets simpelere, maar des te meer correcte taal? Kiezersbedrog!